Page 18 - VETREALITY_IO1_E-COMPENDIUM_pol

2.2 Doświadczenia i wiedza wstępna w VR

Pytanie 3.3 miało na celu uzyskanie ogólnego obrazu tego, czy i w jakim stopniu badana próba
miała do tej pory doświadczenia w kontaktach z VR, czy były one postrzegane jako pozytywne czy

negatywne i jakie wnioski można z nich wyciągnąć. Odpowiedzi na to pytanie można najlepiej
podsumować w następujący sposób: Tak, VR jest już znane - ale nic więcej!

Prawie wszyscy respondenci zdają się słyszeć o VR i w zasadzie wiedzą, o co chodzi. Jednak liczba
tych, którzy otrzymali konkretne prezentacje na temat VR lub nawet sami nosili okulary VR jest

dość mała (szczególnie w grupie trenerów, wśród interesariuszy i ekspertów wygląda to nieco

lepiej).

Szczególnie we Francji i Włoszech grupa osób, które już przetestowały VR i częściowo wykorzystały

go w klasie, była większa niż w innych krajach; nie pozwoliło to jednak na wyciągnięcie
reprezentatywnych wniosków dla tych lub innych krajów objętych badaniem - grupy docelowe są

na to o wiele za małe. Jednak nawet w tych krajach można było raczej odnieść wrażenie, że były to
wstępne testy pilotażowe i indywidualne działania, a nie systematyczne zastosowanie VR w klasie,

które opiera się na strategicznym ukierunkowaniu programów nauczania i programów
szkoleniowych, kompleksowym wyposażeniu w sprzęt i oprogramowanie, a przede wszystkim na

celowym, wcześniejszym przeszkoleniu trenerów.

Niemniej jednak osoby, które mają już pewne doświadczenie z VR, przekazały ważne informacje

zwrotne na temat tego, co jest pozytywne, a co postrzegają bardziej krytycznie; zalety były
naturalnie dostrzegane tam, gdzie pomocne są kompleksowe wizualizacje, wady są często

postrzegane na poziomie społecznym i technicznej złożoności niektórego sprzętu
i oprogramowania.

Ogólnie rzecz biorąc, można jednak założyć, że ktokolwiek zajmuje się nauczaniem VR w kształceniu
zawodowym młodych ludzi, napotka niewiele konkretnej wiedzy wstępnej i z góry ustalonych

standardów jakościowych lub wytycznych, ani wśród twórców polityki edukacyjnej i ekspertów, ani
wśród trenerów VET w krajach partnerstwa (Włochy, Francja, Hiszpania, Polska, Irlandia, Austria).

Ma to oczywiście wady polegające na rozpoczęciu szkolenia VETREALITY od podstaw i na
najniższym poziomie, polegając na skromnych istniejących ramach. Z drugiej strony, grupa

projektowa może opracować własne specyfikacje, wytyczne i treści bardzo swobodnie w oparciu o
krajowe standardy i ramy.

18 2020-1-IT01-KA202-008380