Page 109 - VETREALITY_IO1_E-COMPENDIUM_pol
P. 109

•   Zakłada się jednak, że będzie to znacznie bardziej uciążliwe dla nauczycieli w klasie, ponieważ zazwyczaj tylko pojedynczy uczniowie mogą zajmować się okularami VR, podczas gdy
 pozostali uczniowie muszą być również nadzorowani.
 •   Oprócz wyposażenia technicznego nauczyciele z pewnością potrzebują wsparcia w obsłudze sprzętu i oprogramowania.
 •   Nauczyciele wychodzą z założenia, że im więcej ograniczeń ma uczeń, a jeśli jest to kombinacja ograniczeń fizycznych, umysłowych i poznawczych, tym trudniej będzie mu poradzić sobie
 z VR; Szczególnie w przypadku nauczycieli pracujących z uczniami z dysfunkcją wzroku pojawia się pytanie, czy jest to w ogóle możliwe.
 •   Ogólnie  rzecz  biorąc,  nauczyciele  uważają,  że  zanurzanie  uczniów  w  rzeczywistość  immersyjną  może  być  bardzo  interesujące,  zabawne  i  edukacyjne,  zwłaszcza  jeśli  wiąże  się
 z doświadczeniami, których w przeciwnym razie nie mogliby tak łatwo doświadczyć (ze względu na swoje ograniczenia, sytuację życiową, możliwości finansowe itp.); np. podróżowanie,
 nurkowanie, latanie itp..
 •   Z  punktu  widzenia  nauki,  może  to  być  również  interesujące  dla  nich,  aby  ćwiczyć  sytuacje  życiowe  i  zachowania,  których  w  przeciwnym  razie  się  boją  (np.  wyrażanie  siebie,
 komunikowanie się (z nieznajomymi), robienie zakupów, itp.)
 •   To, co daje nauczycielom do myślenia, to jak radzić sobie ze stresującymi sytuacjami w VR. Szczególnie uczniowie z upośledzeniem umysłowym i poznawczym z trudem odróżniają świat
 wirtualny od rzeczywistości i łatwo się boją, stresują itp.
 •   Jednym z otwartych pytań jest również to, jak zapobiec temu, by ludzie nie biegali po pokoju i nie robili sobie krzywdy, ponieważ nie odróżniają fikcji od rzeczywistości.
 •   Z pewnością możliwe jest zapewnienie dostępu do VR wszystkim uczniom o specjalnych potrzebach edukacyjnych, ale prawdopodobnie potrzebne będą różne podejścia pedagogiczno-
 metodologiczne dla różnych grup; prawdopodobnie trzeba będzie również oczekiwać, że te różne grupy osiągną różną jakość i intensywność doświadczeń i uczenia się z wykorzystaniem
 VR.
 Francja:
 •   VR może być wykorzystana w klasie do odwiedzenia miejsc, które nie są dostępne dla niektórych uczniów ze względu na ograniczenia architektoniczne
 •   VR może być przydatna w rehabilitacji, na przykład w połączeniu z urządzeniem do chodzenia, którego nachylenie i prędkość można zmieniać w zależności od potrzeb. VR jest wtedy uważana
 za odtwarzającą środowisko, w którym osoba się porusza i w ten sposób sprawia, że ćwiczenie jest bardziej zabawne i efektywne.
 •   VR może być przydatna szczególnie dla uczniów z problemami reprezentacyjnymi, poznawczymi, behawioralnymi i ewentualnie z zaburzeniami psychicznymi.
 •   Dla  uczniów  z  epilepsją  lub z  dużymi  trudnościami  wzrokowo-przestrzennymi,  dla  których  patrzenie  na  interaktywną  tablicę  cyfrową  jest  już  bardzo  skomplikowane,  użycie  RV  budzi
 wątpliwości. Zależy to również od rodzaju ruchów proponowanych w ćwiczeniu (dobrowolne lub wymuszone), w rzeczywistości nienaturalne dla człowieka ruchy wykonywane np. za pomocą
 dronów mogą być źródłem trudności.
 •   Dla osób, które nie mogą uchwycić przynajmniej jednego z dwóch kontrolerów.
 •   Dla uczniów cierpiących na zawroty głowy, dla których powinniśmy badać specjalne doświadczenie propriocepcji z VR
 •   W przypadku uczniów niesłyszących jednoczesne korzystanie z VR z wibrującymi obiektami, takimi jak wibrujące podłogi.
 •   którzy nie chcą korzystać z VR (mniejszość), podczas gdy większość jest raczej przyciągana przez to nowe narzędzie. Dla tej niewielkiej grupy prawdopodobnie konieczne jest specjalne
 wsparcie.
 •   którzy mają trudności z wyrażaniem swoich uczuć podczas korzystania z VR.

 Irlandia:
 •   Przydatność VR w WBL zależy od indywidualnego ucznia
 •   Konieczne jest wprowadzenie bardzo starannych kryteriów selekcji uczniów
 •   Doświadczenie VR w WBL musi być czymś, co wynagradza oderwanie się od rzeczywistości
 •   Możliwe zastosowanie w przypadku uczniów z zespołem Aspergera lub autyzmem, ale nie dla każdego ucznia z tymi schorzeniami.
 •   Przydatne dla uczniów, których głównym stylem uczenia się jest styl fizyczny, tj. uczenie się przez działanie
 •   Szczególnie przydatne do treningu złożonych, ale powtarzających się zadań



                                                                                                            91                                                      2020-1-IT01-KA202-008380
   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113   114